Badamy sens przepisu i cel ustawy
Przede wszystkim przedstawiciele Ministerstwa, w przypadku jakichkolwiek nieścisłości lub wątpliwości co do rozumienia nowych przepisów, dają pierwszeństwo wykładni celowościowej. Przyjęte rozwiązanie – czyli tłumaczenie przepisów tak, aby były najbardziej zdatnym środkiem do osiągnięcia celów ustawy – uznać należy za rekomendowane. Jednak mając na uwadze ujęte w ustawie liczne pułapki językowe, a także znając dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych, przyjęte przez Ministerstwo stanowisko może wymagać pokaźnej rewizji. Choćby powoływanie się na orzecznictwo wypracowane na gruncie Ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych należy co do zasady uznać za słuszne, jednakże z zastrzeżeniem o konieczności uwzględnienia dość istotnych różnić w założeniach powołanych regulacji (np. pozyskanie prawa do nieruchomości pod drogi publiczne następuje wyłącznie w ramach „twardego wywłaszczenia”), o czym ministerialni przedstawiciele najwidoczniej zapominają.
Nieoficjalna wykładnia Ministerstwa
Powyższe powoduje, że warto zapoznać się listą najważniejszych zagadnień poruszonych na seminarium, które przedstawiam poniżej:
- Dotychczasowe wytyczne GDOŚ w kwestii postępowań środowiskowych są na gruncie specustawy nadal aktualne (vide: Zeszyty Metodyczne).
- Przepisy specustawy można stosować także do stacji innych niż określono w załączniku do ustawy.
- Decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej (dalej: DULSI) powoduje podział nieruchomości, wbrew interpretacji językowej, wyłącznie w przypadku stacji.
- Możliwe jest „skorzystanie” z uzgodnień dokonanych przed wejściem w życie
- W przypadku konieczności pozyskania pozwolenia wodnoprawnego, pomimo braku przepisu szczególnego vide Specustawa drogowa, uwzględnia się wyłączenie stosowania ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
- Wydanie nieruchomości nie wcześniej niż w terminie 120 dni od uzyskania ostateczności przez decyzję DULSI (decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji) odnosi się nie tylko do nieruchomości wywłaszczonych, ale do tych, wobec których nastąpił skutek w postaci ograniczenia sposobu korzystania.
- Organem właściwym do ustalenia odszkodowania w zakresie „małego wywłaszczenia”, w przeciwieństwie do zapisów ustawy o gospodarce nieruchomościami jest wojewoda, a nie starosta.
- Organ ustalający odszkodowanie nie musi powoływać biegłego rzeczoznawcy majątkowego, tylko może oprzeć się na operacie przedłożonym przez stronę.
W kolejnych publikacjach na łamach Portalu Inwestycjeliniowe.pl nasi autorzy szczegółowo odniosą się do przedstawionych zagadnień, do lektury których Państwa już dziś zapraszam.