W typowej sytuacji przedsiębiorstwa przesyłowe nie zgadzają się z wysokością zasądzonego od nich wynagrodzenia za ustanowienie służebności. Wówczas często wnoszą apelację, w której zaskarżają jedynie te punkty postanowienia, które określają wysokość wynagrodzenia. Takie postępowanie może okazać się dla nich niebezpieczne. Dlaczego?
W myśl art. 3052 § 2 k.c. wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu jest świadczeniem ekwiwalentnym przesiębiorcy przesyłowego na rzecz właściciela nieruchomości. Wydawane przez Sąd postanowienia ustanawiające służebność przesyłu charakteryzują się zatem zasadą integralności – nieodłącznymi ich elementami są: ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego w postaci służebności przesyłu oraz określenie wysokości i rodzaju wynagrodzenia.
Niemożliwe byłoby zatem zasądzenie wynagrodzenia bez ustanowienia służebności przesyłu[1] [1]. Sądy rozstrzygające „sprawy przesyłowe” są zgodne co do tego, że niedopuszczalne jest zaskarżenie postanowienia wyłącznie w zakresie wynagrodzenia za ustanowienie tej służebności[2] [2]. Takie stanowisko jest konsekwencją postanowienia z dnia 18. kwietnia 2012 r.[3] [3], w którym Sąd Najwyższy wprost wskazał na konieczność zaskarżania omawianych postanowień w całości.
Wydawane w szeregu spraw orzeczenia nie pozostawiają złudzeń – postanowienia ustanawiające służebność przesyłu mogą być zaskarżone wyłącznie w całości, a zaskarżenie ich w części powinno skutkować odrzuceniem apelacji jako niedopuszczalnej. Tak też postanowił między innymi Sąd Okręgowy we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 3. kwietnia 2013 r.[4] [4]
Aby skutecznie odwołać się od postanowienia ustanawiającego służebność przesyłu i wyeliminować ewentualne wątpliwości należy zaskarżyć je w całości, precyzyjnie wskazując zarzuty apelacji oraz stosownie argumentując swoje racje.
[1] [5] tak SN w postanowieniu z dnia 14. października 2010 r., III CZP 66/10.
[2] [6] Tak m.in. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w postanowieniach: z dnia 05. lutego 2015 r., II Ca 4415; z dnia 20. kwietnia 2015 r., II Ca 220/15.
[3] [7] Postanowienie SN z dnia 18. kwietnia 2012 r., V CSK 190/11.
[4] [8] Tak m.in. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 03. kwietnia 2013 r., II Ca 61/13.
Autor:
Paulina Skonieczna