Decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej

Decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej jest istotą specustawy przesyłowej. W dzisiejszym artykule przedstawiam najważniejsze informacje, które jej dotyczą.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowych

Dla przejrzystości dalej będzie określana jako decyzja lokalizacyjna. Zawiera zatwierdzenie linii rozgraniczających teren strategicznej inwestycji, w tym linii rozgraniczających teren przeznaczony pod budowę stacji elektroenergetycznej, a także warunki techniczne realizacji inwestycji, warunki dotyczące ochrony: środowiska, zabytków, przeciwpożarowej oraz ochrony interesów osób trzecich. Ponadto decyzja lokalizacyjna zatwierdza podziały nieruchomości oraz określa termin wydania nieruchomości, na których inwestycje są realizowane.

Wnioskodawca

Wnioskodawcą w trybie specustawy przesyłowej jest inwestor. Ustawa rozumie go jako operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego w rozumieniu prawa energetycznego, który realizuje inwestycję w zakresie sieci przesyłowych.

Operatorem systemu przesyłowego według prawa energetycznego[1] jest przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem paliw gazowych lub energii elektrycznej, odpowiedzialne za ruch sieciowy w systemie przesyłowym gazowym albo systemie przesyłowym elektroenergetycznym, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu, eksploatację, konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci przesyłowej, w tym połączeń z innymi systemami gazowymi albo innymi systemami elektroenergetycznymi.

Organ właściwy do wydania decyzji lokalizacyjnej

Organem I instancji, który wydaje decyzję o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej jest wojewoda właściwy miejscowo dla inwestycji. Jeśli inwestycja swym zasięgiem obejmie obszar kilku województw – wówczas decyzję wydać powinien wojewoda właściwy dla najdłuższego objętego wnioskiem odcinka sieci przesyłowej. Możliwe jest również podzielenie inwestycji i złożenie wniosku odnoszącego się wyłącznie do jego części.

Organem wyższego stopnia jest minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa. To on rozpozna odwołanie ewentualnie złożone od decyzji wojewody.

Termin wydania decyzji

Decyzja lokalizacyjna powinna zostać wydana przez wojewodę w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku. Konsekwencje niedotrzymania ustawowego terminu są dotkliwe. Specustawa przewiduję nałożenie na wojewodę kary pieniężnej w kwocie 1.000 zł za każdy dzień zwłoki. Karę wymierza organ wyższego stopnia (czyli minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa) w formie postanowienia, a wpływy z tytułu kar stanowić mają dochód budżetu państwa.

Nie każdy dzień wlicza się do terminu

Miesięczny termin na wydanie decyzji lokalizacyjnej w praktyce może okazać się dłuższy. Nie wlicza się bowiem do niego terminów przewidzianych do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania, czy okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo przyczyn niezależnych od organu.

Orzecznictwo wydane na gruncie specustawy drogowej, która przewiduje podobną regulację dotyczącą terminu wydania decyzji, wskazuje, że przepisu nakazującego wydać ją w określonym terminie nie można interpretować jako normy nakazującej wydanie decyzji w terminie za wszelką cenę, kosztem naruszenia prawa[2].

Doręczenia

Specustawa przewiduje trojakiego rodzaju sposoby doręczenia decyzji, w zależności od podmiotu:

1. wnioskodawca – wojewoda doręcza mu decyzję w „tradycyjny” sposób;
2. pozostałe strony postępowania – zawiadamiane są o wydaniu decyzji poprzez obwieszczenie w urzędzie wojewódzkim i urzędach gminy właściwych ze względu na lokalizację inwestycji, na stronach internetowych w/w organów oraz w prasie o zasięgu ogólnopolskim;
3. właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości objętych decyzją – wojewoda doręcza im zawiadomienie o wydaniu decyzji (a nie samą decyzję, jak w przypadku wnioskodawcy), istotne jest przy tym, że doręczenie uznaje się za skuteczne, jeśli nastąpi na adres wskazany w katastrze nieruchomości.

Rygor natychmiastowej wykonalności

Decyzja lokalizacyjna wydana na gruncie specustawy przesyłowej jest natychmiastowo wykonalna. Oznacza to, że organ nie musi wydawać osobnego rozstrzygnięcia (czy też tym bardziej nie trzeba wnosić o nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności), a decyzja jest wykonalna od razu z mocy prawa.

Istotną kwestią jest fakt, że ustawa zakazuje organowi rozpatrującemu odwołanie wstrzymania natychmiastowej wykonalności, tak jak jest to możliwe w typowym, „zwyczajnym” postępowaniu.

[1] Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. 1997 nr 54 poz. 348 z późn. zmianami).

[2] wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 listopada 2010 r., I Sa/Wa 576/10.

Autor:
Paulina Skonieczna