Treść prawa do dostępu do informacji publicznej kształtuje art. 2 w/w ustawy, który stanowi, że dostęp do informacji publicznej przysługuje każdemu. Od wnioskodawcy nie można przy tym żądać wykazania interesu w uzyskaniu informacji.
Czym jednak jest informacja publiczna?
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 lipca 2008 (II SA/WA 721/08) stwierdził, że: Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.
Czym jest dziennik budowy?
Dziennik budowy stanowi załącznik do zawiadomienia o zakończeniu budowy oraz do wniosku o wydanie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego. Gdyby dziennik budowy stawał się elementem decyzji administracyjnej (np. poprzez jego zatwierdzenie, tak jak zatwierdzany jest projekt budowlany w pozwoleniu na budowę) można by uznać go za informację publiczną, ponieważ byłby częścią decyzji administracyjnej[1]. Z uwagi na to, że tak jednak nie jest, dziennik budowy stanowi jedynie dokument prywatny znajdujący się w aktach postępowania administracyjnego.
Kwestia zakresu udostępniania dokumentów prywatnych z akt administracyjnych pozostaje w orzecznictwie niejasna. Część składów orzekających nie widzi możliwości ich udostępnienia[2], część zaś traktuje akta sprawy administracyjnej jako w całości odnoszące się do działania podmiotów publicznych i nie różnicuje tutaj sytuacji dokumentów prywatnych i urzędowych[3].
Oczywiście w drugim przypadku ograniczeniem są prawnie chronione tajemnice i ochrona prywatności. Wydaje się, że według dominującego poglądu, dokumenty prywatne z akt spraw administracyjnych nie podlegają jednak udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 2014 r. (I OSK 2670/13) stwierdził jasno w odniesieniu do dziennika budowy, że istnieje możliwość jego udostępnienia, jednak tylko w przypadku, gdy inwestor należy do kręgu podmiotów publicznoprawnych. Dziennik budowy stanowi wówczas informację o przebiegu, wykonaniu i realizacji inwestycji będącej zadaniem finansowanym ze środków publicznych. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2017 r. (II SAB/Wa 697/16) wskazał także, że dziennik budowy “powinien być uznany za informację publiczną, jeżeli oczywiście dotyczy robót budowlanych związanych z wykonywaniem zadań publicznych.” Właściwym wydaje się także szersze stwierdzenie – mianowicie, że udostępnieniu podlegać powinien także dziennik budowy robót związanych z wykonywaniem zadań publicznych wykonywanych przez podmioty prywatne, jeśli wykonują zadania powierzone z zakresu administracji publicznej oraz jeśli funkcjonują w gałęziach gospodarki służących zaspokajaniu w sposób masowy istotnych i powszechnych potrzeb ludności[4].
Dziennik budowy jest dokumentem prywatnym
Podsumowując zauważyć można, że dziennik budowy będąc dokumentem prywatnym nie jest powszechnie uznawany za informację publiczną. Także wnioskując o dostęp do akt postępowania administracyjnego w których się on znajduje, może spotkać się z odmową zobowiązanego organu, którą sądy mogą uznać za uzasadnioną. Jedynie dziennik budowy inwestycji mających znaczenie publiczne mogą podlegać udostępnieniu w omawianym trybie.
[1] por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 lutego 2015 r., IV SAB/Wr 331/14 oraz wyrok NSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2018 r., I OSK 204/16,
[2] Por. wyrok WSA w Warszawie z dnia z dnia 10 grudnia 2013 r., II SAB/Wa 469/13,
[3] zob. Wyrok NSA w Warszawie z dnia 1 grudnia 2011 r., I OSK 1550/11 oraz wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 kwietnia 2005 r., IV SA/Po 1541/04.
[4] zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lutego 2014 r., II SAB/Wa 614/13 oraz wyrok NSA w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2017 r., I OSK 3195/15