Ograniczenia w sytuowaniu tablic i urządzeń reklamowych – akty planistyczne

Z tego artykułu dowiesz się: Jakie akty planistyczne mają wpływ na sytuowanie reklam? Jakie ograniczenia kreują akty planistyczne? Które z nich wiążą organy administracji, a które obywateli?

W poprzednim wpisie na portalu przybliżyliśmy pokrótce czym jest ustawa krajobrazowa oraz jakie są podstawowe różnice pomiędzy tablicą reklamową, urządzeniem reklamowym oraz szyldem. Wskazaliśmy, że ograniczenia w sytuowaniu powyższych wynikają z bardzo różnorodnych regulacji. Część z nich przybliżamy w tym artykule.

Czym są akty planistyczne?

Akty planistyczne podzielić można na akty ogólnego planowania przestrzennego oraz na akty planowania specjalistycznego.

Do pierwszej grupy zaliczyć można koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju (zasięg ogólnokrajowy), plany zagospodarowania przestrzennego województw oraz strategie rozwoju województw (zasięg regionalny), a także studia kierunków i uwarunkowań przestrzennych gminy oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego (szczebel lokalny). 

Do drugiej grupy zaliczyć można przykładowo programy rządowe, audyty krajobrazowe oraz programy służące realizacji strategii rozwoju województw czy gminne programy rewitalizacji. Niemniej właściwie jedynym aktem z owej drugiej grupy, który odnosi się do omawianej tematyki, będą tzw. uchwały krajobrazowe wprowadzone ustawą krajobrazową. Omówimy je w jednym z kolejnych wpisów. 

Akty ogólnego planowania przestrzennego

Koncepcje przestrzennego zagospodarowania kraju, plany zagospodarowania przestrzennego województw oraz strategie ich rozwoju odnoszą się do kwestii ładu przestrzennego w sposób dość ogólny i raczej nie poruszają wprost kwestii reklam. Niemniej zapisy studium mogą być już w tym względzie bardziej konkretne.

Powyższe akty wyznaczają w gruncie rzeczy jedynie ramy działania organów administracji publicznej i stanowią wytyczne dla stanowienia przez te organy prawa miejscowego, ale same w sobie prawem miejscowym nie są i nie wiążą bezpośrednio ogółu ludzi. 

Aktami prawa miejscowego są za to miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego uchwalane przez gminę, które dodatkowo z tego powodu podlegają obowiązkowej publikacji w właściwym wojewódzkim dzienniku urzędowym. Postanowienia tych aktów w zakresie sytuowania tablic i urządzeń reklamowych wiążą więc inwestorów. 

Uchwalenie jakiegokolwiek planu miejscowego nie jest jednak obligatoryjne, a poszczególne plany mogą obejmować jedynie wycinki obszaru gminy. Każdorazowo należy więc dokładnie przeanalizować, czy dana nieruchomość jest objęta planem oraz jakie postanowienia on przewiduje. 

Do dnia wejścia w życie ustawy krajobrazowej (do 11.09.2015 r.) kwestię sytuowania tablic i urządzeń reklamowych określało się – w zależności od potrzeb – właśnie w planie miejscowym. Po tej dacie należy stosować już nowowprowadzoną instytucję uchwał krajobrazowych.  

Przykładowe postanowienia planów miejscowych

Jako przykład regulacji wskazać można, że w okolicy ul. Szkolnej graniczącej ze Starym Rynkiem w Poznaniu w planie całkowicie zakazano lokalizacji reklam na elewacjach i dachach budynków. Dopuszczono jednak szyldy w części parterowej budynków pod warunkiem, że nie będą przesłaniały detali architektonicznych budynków w układzie równoległym do elewacji. Podobnie postąpiono w odniesieniu do innych okolicznych ulic (Ślusarska, Wielka, Garbary i Woźna), gdzie dopuszczono m.in. reklamowanie oferty gastronomicznej przy wejściu do lokalu w formie gabloty o pow. nie większej niż 0,5 m² oraz zakazano reklam podświetlanych czy przysłaniania otworów okiennych, drzwiowych lub detali architektonicznych.