Po pozytywnym dla inwestora zakończeniu postępowania o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości konieczne będzie dokonanie odpowiedniego wpisu w księdze wieczystej (jeżeli jest dla nieruchomości założona).
Kiedy i kto może dokonać wpisu do KW
Analizując treść i charakter wpisu uprawnienia wynikającego z decyzji wydanej na podstawie art. 124 u.g.n. złożenie wniosku o dokonania wpisu w księdze wieczystej stanowi co do zasady obowiązek Starosty, który wydał stosowną decyzję w sprawie. W doktrynie podkreśla się, iż prawo inwestora do korzystania z nieruchomości w ograniczonym zakresie powstaje z dniem, w którym decyzja o jego ustanowieniu stanie się ostateczna. Ostateczna decyzja starosty o ograniczeniu korzystania z nieruchomości, z której wynika bezpośrednio zmiana w stanie prawnym nieruchomości, jest podstawą wpisu do księgi wieczystej.
Charakter wpisu
Wpis w księdze wieczystej ma wyłącznie charakter deklaratoryjny, a zatem niezależnie od jego treści, uprawnienia przyznane inwestorowi linii napowietrznej już na podstawie ostatecznej decyzji o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości w oparciu o art. 124 u.g.n. mogą być skutecznie realizowane zgodnie z treścią tej decyzji i zakresie w niej określonym. Co do zasady brak jest zatem, zarówno potrzeby jak i praktyki sądowej polegającej na ujawnianiu w treści wpisu w księdze wieczystej szczegółowego opisu ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości wskazanego w ostatecznej decyzji wydanej na podstawie art. 124 u.g.n.
Skuteczność decyzji a wpis w księdze wieczystej
Zgodnie z art. 7 pkt. 3 ustawy z dnia z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece[1] „Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko służebnościom ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej.” W świetle prezentowanych w piśmiennictwie prawniczym stanowisk uzasadnionym jest traktowanie ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości przez właściciela lub użytkownika wieczystego wynikających z zezwolenia, o którym mowa w art. 124 ust. 1 ustawy [o gospodarce nieruchomościami], w kategoriach ograniczonego prawa rzeczowego.[2]”, a „ograniczenia dla właściciela nieruchomości wynikające z zezwolenia, o którym mowa w art. 124 ust. 1 ustawy [o gospodarce nieruchomościami], należy zakwalifikować jako odpowiadające w istocie służebności gruntowej.[3]”
Dlatego wyznaję pogląd, iż rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych wynikająca z art. 5 u.k.w.h.[4] nie będzie chronić potencjalnego nabywcy nieruchomości przed ograniczeniami wynikającymi z wydania decyzji administracyjnej na podstawie art. 124 ust. 1 u.g.n. Oznacza to, że decyzja administracyjna jest skuteczna wobec osób trzecich, także w sytuacji, gdy nie została ona ujawniona w księdze wieczystej. Nie mniej należy pamiętać także o pojawiających się przeciwnych poglądach, ale stanowią one zdecydowaną mniejszość.
[1] Art. 7. Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko:
1) prawom obciążającym nieruchomość z mocy ustawy, niezależnie od wpisu;
2) prawu dożywocia;
3) służebnościom ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej;
4) służebnościom drogi koniecznej albo ustanowionym w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia;
5) służebnościom przesyłu.
[2] G. Bieniek, Glosa do uchwały SN z dnia 17 stycznia 2003 r., III CZP 79/02, Rejent.2003.3.122.
[3] G. Bieniek, Z problematyki stosowania art. 49 Kodeksu cywilnego, NPN.2003.1.11.
[4] Art. 5. W razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe (rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych).
ARTYKUŁU? NAPISZ DO NAS