Uzupełnienie czy sprostowanie decyzji administracyjnej?

Czasami zdarza się, że doręczona nam decyzja administracyjna np. decyzja o pozwoleniu na budowę i zatwierdzeniu projektu budowlanego nie do końca odpowiada żądaniu, zawiera omyłki bądź pomija istotne kwestie w rozstrzygnięciu. Nie należy bagatelizować tego stanu, bowiem wykonanie takiej decyzji może być utrudnione lub nawet niemożliwe.

Zaskarżenie decyzji

Kodeks postępowania administracyjnego przewiduje tryby usuwania wadliwości decyzji administracyjnych, przy czym kluczowa jest ocena, z jaką wadą mamy do czynienia – czy jest to wada istotna czy też nieistotna. W przypadku wad istotnych konieczne będzie zaskarżenie decyzji przy pomocy zwyczajnych bądź nadzwyczajnych środków zaskarżenia. Do usuwania wad nieistotnych służy tryb rektyfikacji decyzji, który  nie prowadzi do wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego.

Sprostowanie decyzji

Tryb rektyfikacji decyzji obejmuje sprostowanie, uzupełnienie oraz wykładnię treści decyzji. W pewnych sytuacjach może powstać uzasadniona wątpliwość, czy właściwe jest sprostowanie, czy też uzupełnienie decyzji, ponieważ skorzystanie ze złego trybu może być brzemienne w skutkach np. uniemożliwiając w praktyce realizację inwestycji na podstawie wadliwej decyzji.

Sprostowanie decyzji dotyczy wadliwości polegającej na błędach pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłkach np. błąd w nazwie podmiotu, siedzibie, brak daty lub błędna data bądź błędnie wpisana jednostka redakcyjna przepisu. Sprostowanie nie może jednak polegać na ingerencji w merytoryczny sposób rozstrzygnięcia sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w przypadku decyzji lokalizacyjnej „Niewłaściwe wskazanie w decyzji numerów działek nie ma charakteru oczywistej omyłki.”[1] Ustawodawca nie ograniczył żądania sprostowania decyzji żadnym terminem. Rozstrzygnięcie w przedmiocie sprostowania decyzji następuje w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Uzupełnienie decyzji

Uzupełnienie decyzji dopuszczalne jest wyłącznie w zakresie rozstrzygnięcia lub pouczenia o środkach prawnych np. kiedy organ nie objął rozstrzygnięciem całego żądania strony albo też nie zawarł pouczenia o możliwości wniesienia odwołania.  Poza tymi elementami uzupełnienie decyzji jest wykluczone.  Należy pamiętać, że nie jest możliwe uzupełnienie decyzji w przypadku zupełnego braku rozstrzygnięcia. Nie jest też dopuszczalne uzupełnienie decyzji co do ustaleń i interpretacji przyjętych w uzasadnieniu wydanego przez organ rozstrzygnięcia. W przeciwieństwie do sprostowania – żądanie uzupełnienia decyzji jest ograniczone terminem – 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji. Uzupełnienie decyzji co do rozstrzygnięcia następuje w formie decyzji korygującej decyzję pierwotną, odmowa natomiast w formie postanowienia, które jest niezaskarżalne. Uzupełnienie decyzji co do pouczenia o środkach prawnych następuje w formie postanowienia. Orzeczenie o uzupełnieniu lub jego odmowa nie ma samodzielnego bytu prawnego, a pozostaje częścią decyzji, której uzupełnienia domagała się strona. Co istotne, organ administracji publicznej, który wydał decyzję, może ją uzupełnić lub sprostować z urzędu w ww. zakresie w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji.

Uzupełnienie decyzji, a odwołanie od decyzji

Uzupełnienie i sprostowanie decyzji odróżnia również inna bardzo istotna kwestia. Zgłoszenie żądania uzupełnienia decyzji powoduje, że termin do wniesienia odwołania od decyzji biegnie od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia wniosku o uzupełnienie decyzji.[2] W konsekwencji termin na złożenie odwołania będzie niejako wydłużony. Warunkiem jest złożenie wniosku o uzupełnienie decyzji w ustawowym terminie 14 dni.

Co do zasady sprostowanie decyzji nie ma takiego skutku. Jednak w orzecznictwie wyrażono pogląd, że  sprostowanie postanowienia w zakresie zawartego w nim pouczenia o trybie i terminie wnoszenia zażalenia modyfikuje moment rozpoczęcia biegu terminu do złożenia środka odwoławczego, ponieważ dopiero od tego momentu strona ma pewność co do prawidłowości pouczenia.[3]

Może zdarzyć się tak, że tylko jedna ze stron postępowania złoży wniosek o uzupełnienie bądź sprostowanie decyzji. Wniesienie przez tę samą bądź inną stronę postępowania wniosku o uzupełnienie albo sprostowanie decyzji organu I instancji nie pozbawia wniesionego skutecznie w ustawowym terminie środka odwoławczego bytu prawnego,  a także nie niweczy skutku prawnego w postaci zaskarżenia decyzji.[4]

Każdorazowo, po doręczeniu decyzji administracyjnej strona winna zapoznać się z treścią decyzji, sprawdzić czy zawiera wszystkie wymagane prawem elementy, czy nie ma omyłek, a także czy rozstrzyga o całości żądania. Tryb rektyfikacji decyzji służy do usuwania nieistotnych wad decyzji, natomiast po upływie terminu do uzupełnienia decyzji usunięcie wady w tym trybie będzie już niemożliwe, co może doprowadzić do opóźnienia wykonania decyzji bądź uniemożliwienia realizacji dalszych postępowań przed organami administracji publicznej w przypadku gdy wadliwa decyzja była podstawą do ich wszczęcia lub kontynuacji.

[1]              Wyrok NSA  w Warszawie z dnia  24 września 2009  r., II OSK 1439/08

[2]              Wyrok NSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2018 r., II OSK 2971/18.

[3]              Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 28 grudnia 2017 r., II SA/Rz 1208/17.

[4]              Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 listopada 2017 r., II SA/Kr 764/17.