Wydanie przez organ administracji publicznej decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości i zezwalającej na korzystanie przez inwestora z nieruchomości osoby trzeciej co do zasady związane jest z realizacją konkretnej inwestycji. W praktyce wątpliwości budzi kwestia dopuszczalności określenia ram czasowych, w których inwestor uprawniony jest do podejmowania działań na cudzym gruncie.
Ustawodawca w art. 124 ust 1 ugn przewidział możliwość uzyskania przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością poprzez wydanie przez starostę decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości i zezwalającej na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody.
Przepisy wskazują, że ograniczenie następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie określają jednak na jak długo ograniczenie ma być wprowadzone.
Wątpliwości w tym względzie rozstrzyga najnowsze orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego[1]. NSA stoi na stanowisku, że nałożenie dodatkowe obowiązku w postaci warunku, terminu lub zlecenia jest możliwe tylko wówczas, gdy istnieje przepis będący podstawą tej decyzji wyraźnie na to zezwala.
Skoro zatem przepis art. 124 ust. 1 nie nakłada na organ obowiązku wskazania w decyzji terminu, to określenie go byłoby nie tylko zbędne, ale również niedopuszczalne – nie istnieje bowiem podstawa prawna do wydania takiego rozstrzygnięcia.
Ponadto NSA podkreśla, że gdyby intencją ustawodawcy było umożliwienie określenie ram czasowych ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości, to wyraźnie wynikałoby to z przepisów, tak jak dzieje się to między innymi w sytuacji obowiązku udostępnienia nieruchomości z art. 124b ust. 3 ugn (Obowiązek udostępnienia nieruchomości może być ustanowiony na czas nie dłuższy niż 6 miesięcy).
Nie ma zatem możliwości, by starosta wydający decyzję w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości wprowadził ramy czasowe dla tego ograniczenia. Takie działanie byłoby niezgodne z aktualnie powszechnie obowiązującymi przepisami.
[1] Wyroki NSA z dnia 07. września 2016 r., I OSK 285/16 oraz I OSK 87/16.
Autor:
Paulina Skonieczna
ARTYKUŁU? NAPISZ DO NAS
