Obowiązująca od 15. września 2015 r. specustawa energetyczna wprowadziła liczne modyfikacje w zakresie postępowań administracyjnych prowadzonych w związku z budową sieci przesyłowych, zwłaszcza napowietrznych linii elektroenergetycznych 400kV. Jedną z kluczowych dla Inwestorów i Wykonawców różnic jest zaostrzenie wymogów formalnych jakie należy spełnić w celu skutecznego zaskarżenia decyzji administracyjnej organu I instancji. W założeniu ustawodawcy wprowadzenie dodatkowych wymogów dla wnoszonych odwołań ma ograniczyć dotychczasową praktykę zaskarżania decyzji jedynie w celu przedłużenia postępowania.
Standardowo obowiązujące regulacje Kodeksu postępowania administracyjnego przewidują niemal całkowicie odformalizowany tryb zaskarżania wydanych w procesie inwestycyjnym decyzji organów
I instancji. Zgodnie z art. 128 k.p.a. odwołanie nie wymaga szczególnego uzasadnienia,
a wystarczającym jest aby z jego treści wynikało, że strona postępowania jest niezadowolona z wydanej decyzji. Tak szczątkowe wymogi formalne odwołania powodują, że nawet w przypadku braku merytorycznych argumentów po stronie skarżącego, organ II instancji zobowiązany jest formalnie przeprowadzić postępowanie odwoławcze, jeśli tylko odwołujący się zgłosi swoje niezadowolenie.
W celu ograniczenia powyższej praktyki ustawodawca przewidział w art. 25 ust. 3 ustawy z dnia
24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych zaostrzone wymogi formalne, których spełnienie przez stronę będzie konieczne, aby móc przyjąć wniesione odwołanie do rozpoznania przez organ II instancji.
Zgodnie z art. 25 ust. 3 specustawy energetycznej odwołanie od decyzji powinno zawierać zarzuty odnoszące się do treści decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające żądanie. Tego rodzaju regulacja od kliku lat z powodzeniem funkcjonuje w art. 53 ustawy z dnia 27. marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i przyczyniła się do istotnego zmniejszenia liczby bezzasadnych odwołań wnoszonych od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Poniżej przedstawiam najważniejsze kwestie dotyczące elementów formalnych odwołania.
Zarzuty odnoszące się do decyzji
Pod pojęciem zarzutów odnoszących się do decyzji należy rozumieć wskazanie przez skarżącego uchybień popełnionych przez organ I instancji polegających przede wszystkim na naruszeniu przepisów prawa materialnego lub naruszeniu przepisów postępowania w taki sposób, że miało to wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia.
Wydaje się przy tym, że strona postępowania nie jest obowiązana do wskazania w odwołaniu naruszenia konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego. Wystarczającym jest, aby
z treści odwołania wynikało jakiego uchybienia, zdaniem skarżącego, dopuścił się organ I instancji i czego ono dotyczyło.
Istota i zakres żądania
Dla spełnienia tego wymogu formalnego odwołujący się powinien wskazać, czy sporną decyzję zaskarża w całości, czy też tylko w odpowiedniej jej części.
Ponadto w ramach tego elementu skarżący powinien określić jakiego działania domaga się od organu odwoławczego. Przede wszystkim powinien wskazać, czy domaga się on uchylenia zaskarżonej decyzji w całości lub w danej części albo czy wnosi o dokonanie zmiany zaskarżonej decyzji w określonym zakresie.
W orzecznictwie podkreśla się natomiast, że organ jest obowiązany interpretować nieprecyzyjne określenie zakresu żądania na korzyść strony odwołującej się. Przykładowo, wskazanie, że strona domaga się „unieważnienia decyzji” powinno być potraktowane jako żądanie jej uchylenia w całości, co będzie oznaczać spełnienie analizowanego wymogu formalnego odwołania[1].
Dowody uzasadniające żądanie
Warto pamiętać, że skarżący nie ma obowiązku powołania w odwołaniu nowych dowodów. Ma jedynie obowiązek wskazania w nim dowodów, które w jego ocenie uzasadniają zawarte w odwołaniu żądania.
Mogą być to zarówno nowe, nieprzeprowadzone dotychczas przez organ dowody, jak również materiał dowodowy, który już znajduje się w prowadzonych przez organ aktach sprawy. Wystarczającym jest bowiem, gdy strona wskaże w odwołaniu posiadane przez organ dowody, które interpretuje w inny sposób niż określono w decyzji.
W kolejnym artykule przybliżymy konsekwencje niewypełnienia wymogów związanych z brakami formalnymi odwołania.
[1] Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2009 r., II OSK 185/08, Lex nr 526647.
ARTYKUŁU? NAPISZ DO NAS
